Jaskinia Ludwinowska
-
DST
86.00km
-
Aktywność Jazda na rowerze
Znak rozpoznawczy tej jaskini to potężny komin, wyglądający od wewnątrz jak jakaś budowla.
Żeby dostać się do niej, musieliśmy z Krzarą trochę się natrudzić, jednak okolica piękna i słońce też zaczęło nam przyświecać.
Tak wygląda główny otwór wejściowy. Obszerny, nie tak trudny do odnalezienia, jak to opisują w przewodnikach. Co prawda jest zima, więc zieleń nie przesłania widoku.
Ten sam otwór od wewnątrz.
W środku odkryłam ślady człowieka jaskiniowego ;)
Nawet trochę się pociorałam, drugie wyjście raczej ciasne.
Nie byłam dotąd w tym miejscu. Jeszcze tu wrócę. Wiele pięknych skałek i urokliwych ścieżek. Niestety, ścieżki wciąż zatarasowane drzewami połamanymi przez zeszłoroczny zamarzający deszcz. Może dlatego na śniegu nie widzieliśmy żadnych śladów butów. Jedynie zwierzęce łapki.
Kategoria wycieczka rowerowa
komentarze
Niradharo - piszesz, że coraz ciekawsze te jaskinie, a ja się zastanawiam co to będzie, jak te łatwe pobliskie jaskinie się skończą. Krzysiek już jakieś liny szykuje, ale ja mam lęk wysokości.
Lostpearl - Też miałam to skojarzenie. Odwrotność kamiennego serca, jakość kojarzy się z uczuciem swobody.
Alistar - Krzysiek sfotografował ten komin z drugiej strony. Wyszedł mu jeszcze ciekawiej.
Kajman - zależy, z której strony spojrzeć :)
Drache - Przez komin zapewne tez można, ale ja mam lęk wysokości. No chyba, że spróbowałabym na miotle.
Kolejna świetna wycieczka :)
Pozdrawiam
